" Kubbede, çok hoş bir sada bıraktı Vehbi Bey... "

Bir kaç yıl önce onu, başbaşa bir yemeğe davet ettim.
- Benim davetlimsiniz. Hesabı kesinlikle ben ödeyeceğim, dedim.
Tarabya'da bir lokantaya gittik. Mükellef bir ziyafet çektim Koç'a. Sofrada bir kuş sütü eksikti.
Yemeğin sonunda hesabı istedim.
Garson, gülünç denecek kadar az bir rakamın bulunduğu hesabı getirdi.
Vehbi Bey'e döndüm. Sordum.
- Yoksa siz hesabı ödediniz mi? Bunlar neredeyse para almayacaklar benden.
Güldü...
- Yok Mehmet Bey. Ben hesap mesap ödemedim. Bu lokantanın sahipleri, hesabı ben ödeyeceğim zannettikleri için parayı az yazmıştır. Burayı ucuz sanayım da, Koç Holding'in davetlerini burada vereyim diye, mümkün olsa, üzerine para da verirler, dedi.
.... İşte Vehbi Koç, benim için hep bu tür anılar demek. Babamın arkadaşıydı, sonra benim arkadaşım olmuştu. Onu hep özleyeceğim.
(27 Şubat 1996)